Alweer op de helft...

Selamat datang! We zijn weer twee weken verder sinds ons vorig verslag en we hebben inmiddels Maleisië verruild voor het mooie Indonesië.

We waren gebleven in het relaxte Singghasana Village House na rondgetrokken te hebben door Sarawak, Borneo. Na de nodige cocktails, wijntjes en biertjes lieten we het tijdelijke luxe leventje weer achter ons en zijn we begonnen aan ons volgende avontuur: Village in the Clouds. Dit is een trip van 3 dagen waarbij we de bergen in zijn getrokken om twee verschillende dorpjes te bezoeken. En met bergen bedoelen ze hier ook echt bergen, waarbij onze Vaalsberg slechts een hobbel is.

De eerste dag begon met een autorit naar een grote dam, die onder zulk streng toezicht staat dat je er niet eens een foto van mag maken. Vanaf daar zijn we met een bootje naar de voet van de berg gebracht, rugzak op de rug en een grote fles water in de hand. Daar stonden we dan, met ons goede gedrag. Samen met onze twee gidsen, man en vrouw, zouden we de berg beklimmen op weg naar het eerste dorpje. De temperatuur van ongeveer 35 graden, het steile pad omhoog en af en de brandende zon zorgden ervoor dat we binnen enkele minuten al doordrenkt waren van het zweet. Een goede manier om alle afvalstoffen weer uit ons lichaam te gooien, zullen we maar zeggen. We waren zo'n 1,5 uur onderweg toen we het eerste dorpje bereikten. De twee gidsen hadden hier zelf een huisje waar we ook zouden overnachten. De meeste huizen bestaan enkel uit hout en zijn allemaal zelfgebouwd en elektriciteit was er alleen 's avonds als de generator werd aangezet. We zijn ontzettend gastvrij ontvangen en hebben na het avondeten nog even gezellig gekletst onder de heldere sterrenhemel. Daarna lekker naar ons bed, wat twee matrasjes onder een klamboe inhield. Gewoon prima. De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan voor onze trektocht naar het volgende dorpje. De tocht duurde in totaal 4,5 uur waarbij we door dichtbegroeide bossen en over steile paden zijn geklommen, met hier en daar een kleine bamboebrug. Onderweg zijn we nog eventjes gestopt om lekker te zwemmen bij een waterval en voor een traditionele Junglelunch: Rijst en kip klaargemaakt in bamboe. In de loop van de middag zijn we aangekomen in het tweede dorpje, merendeels bestaande uit allerlei houten huisjes. Ook hier zijn we ontzettend gastvrij ontvangen en zijn we 's avonds nog even langsgegaan bij de lokale mensen, waarbij we de lokaal gebrouwen palmwijn mochten proeven. Nadat ze hoorden dat we uit Nederland kwamen, vertelde iemand dat zijn favoriete voetbalclub PSV Eindhoven is, met Ruud van Nistelrooy als favoriete voetballer. Prima gezelschap dus! (Deze blog is dit keer geschreven door Maurice, dus jullie begrijpen dat hij dit graag wilde vermelden). De derde dag zijn we om 05:45 opgestaan om te genieten van de mooie zonsopgang in de bergen. Prachtig hoe de rode zon langzaam de bergen verlicht terwijl de wolken onder uitstrijken als een groot grijs meer. Village in the Clouds!

Na deze zware tocht die niet alleen fysiek zwaar was maar waarbij ook de cultuurverschillen enorm groot waren, kwamen we uitgeput weer terug bij ons relax resortje, blij dat we deze tocht achter de rug hebben. Linda mag trots op zichzelf zijn, ze heeft verschillende angsten moeten overwinnen, al klimmend en schuifelend over de gladde stenen en kronkelende takken. In Maurice kwam af en toe het jonge jongetje weer naar boven, die vrolijk met handen en voeten door de bossen klauterde. Nu was het tijd voor twee dagen genieten van het zwembad, cocktails (Ja, alweer ja ;-)) en een warme douche, waarbij we ook Linda's verjaardag hebben gevierd. 24 jaartjes oud alweer!

Nauwelijks uitgerust gingen we weer op pad, volgende bestemming: Sumatra! Sumatra is een van de noordelijker gelegen eilanden van Indonesië en staat vooral bekend om de grote, uitgestrekte Jungle ten noorden van het eiland. Tevens is het ook veel minder toeristisch dan bijvoorbeeld Java of Bali. Maurice steekt hier ongeveer anderhalve meter boven de rest van de bevolking uit, maar Linda, die inmiddels net zo'n mooie bruine kleur heeft als de rest van de mensen daar, werd echter wel vaak aangezien voor een Indonesiër. Of het nou lag aan het feit dat ze dachten dat Maurice een profvoetballer was, op vakantie met zijn knappe vriendin of omdat ze nog nooit zo'n lange slungel hebben gezien, weten we niet zeker, maar ze wilden in ieder geval dolgraag foto's van ons maken.

Als je aan een Aziaat vraagt wat ze de meest verschrikkelijke stad van Indonesië vinden, dan zeggen ze allemaal eensgezind: Medan. En waar verbleven wij de eerste drie dagen? Juist, Medan. Nee, deze stad verdient geen schoonheidsprijs. Het verkeer is een complete chaos met overal toeterende scooters met zijspannen, fungerend als taxi. Linda heeft, zoals ze altijd doet, een heerlijk hotel uitgezocht waar we toch nog wat extra rust konden pakken. Na 4 weken nauwelijks stil te hebben gezeten gaven onze lichaam het signaal dat dit toch nodig was en zodoende hebben we de stad verkend en even bijgekomen op onze hotelkamer onder het genot van een filmpje. Of drie.

Nu wel echt uitgerust vertrokken we naar Bukit Lewang, een plaatsje in de jungle van Sumatra. Op het vliegveld van Medan hadden we een aardige Indonesische man ontmoet die daar een guesthouse heeft, genaamd Waterstone Guesthouse en hij spreekt ook Nederlands. Hij heeft voor ons vervoer, verblijf (ook al zat zijn eigen guesthouse vol) en een gids geregeld voor een trektocht in de Jungle. Echt ideaal.

De trektocht in de jungle was echt fantastisch. Bukit Lewang is namelijk een van de weinige plekken waar je de Oerang Oetang in het wild kan spotten. Deze prachtige dieren, die zoveel gelijkenissen hebben met de mens, zullen we niet gauw meer vergeten! Andere dieren die we gezien hebben zijn onder andere de Thomas Leaf Monkeys, Makai aapjes en Gibbons. Aan het eind van de middag zijn we via de rivier naar beneden geraft, maar dan jungle-style. Zittend op opgeblazen binnenbanden van een vrachtwagen die aan elkaar zijn geknoopt baande we ons een weg terug. Geweldig!

Ondertussen hebben we ook een leuk Nederlands stel ontmoet, Michelle en Branko, waarmee we al samen naar Bukit Lewang waren gereisd. Nadat we daar een aantal dagen hadden verbleven besloten we om met zijn vieren door te reizen naar Lake Toba. Dit is een eiland op een groot meer halverwege Sumatra. Een eiland op een eiland dus. De reis van Bukit Lewang naar Lake Toba verdient ook een speciale vermelding. Dit was namelijk een 10 uur durende reis waarbij je met 8 man in een klein busje, of eerder een grote stationwagon, werd gepropt. En dan de rijstijl. Man, man, man. Zigzaggend tussen de vele scooters en merendeels op de weghelft van de tegenliggers scheurden we met Prankie de chauffeur over landwegen, door steden en door de bergen.

Voor degene die denken: "Jeetje wat een lange blog, is hij al bijna klaar?" Sla dit volgend stuk maar over. Voor degene die nog wel even kunnen wil ik graag de 10 regels wanneer je een toeter op de weg mag gebruiken graag uitleggen. De toeter mag gebruikt worden wanneer:

1. Je iemand rechts inhaalt (op Sumatra rijden ze links, maar voor de zekerheid toch even toeteren).
2. Je iemand links inhaalt.
3. Wanneer je vindt dat al die honderden vervelende scootertjes aan de kant moeten gaan.
4. Wanneer iemand niet even snel als Max Verstappen optrekt als het stoplicht op groen springt.
5. Wanneer je in de file staat en vind dat het allemaal niet snel genoeg gaat.
6. Wanneer je op de andere weghelft rijdt om deze file op je eigen helft te omzeilen.
7. Om tegenliggers op jouw weghelft duidelijk de maken dat ze weer terug moeten naar hun eigen helft.
8. Om spelende kinderen langs de weg erop te attenderen dat er een busje met 80 km/u voorbij komt.
9. Iedere keer als je een bocht tegenkomt waarbij je de tegenligger niet kan zien.
10. Om iemand te bedanken die, al dan niet vrijwillig, afremt omdat jij hem wilt inhalen maar ternauwernood terug moet naar je eigen helft omdat er een ander busje met 80 km/u op je afkomt.

Wellicht hebben jullie de indruk gekregen dat we gedurende de gehele rit, naast de prachtige nummers als 'Country Road' en 'San Fransisco', naar het toeterende geluid van onze eigen bus hebben mogen luisteren. Afijn, hoewel de rit niet geweldig was zijn we uiteindelijk wel op een geweldig mooie bestemming aangekomen. Na de boottocht naar het eiland op het meer hebben we met zijn vieren een leuk resort uitgezocht waar we de komende dagen zouden verblijven. Na gezellig wat te hebben gegeten hoorde we dat de lokale pub open was en dat er een live bandje was. Hoewel we moe waren van de lange rit besloten we toch om een klein kijkje te nemen. Het bandje was goed, de biertjes en de cocktails lekker en zo sloten we de bewogen dag op een heerlijke manier af.

De volgende dag hebben we met zijn tweeën fietsen gehuurd en hebben we een tochtje gemaakt over het prachtige eiland. Eind van de middag voegden we ons weer bij Michelle en Branko en hebben we nog even gezwommen en een (verslavend) spelletje Skibbo gedaan. Na het avondeten zijn we snel naar bed gegaan in verband met ons nachtprogramma: de EK-Finale! Deze werd namelijk om 02:00 lokale tijd uitgezonden en konden we natuurlijk niet missen. Kleine domper, het werd ook nog eens verlening (en Portugal heeft gewonnen...) waardoor de hanen alweer begonnen te kraaien toen we terug in bed lagen.

Na een kort nachtje zijn we vandaag nog eventjes gaan chillen aan het zwembad. Eind van de middag was het dan toch tijd om te gaan en hebben we afscheid genomen van Michelle en Branko. We vonden het erg gezellig om een stukje samen te reizen en hopelijk zien we jullie snel weer in Yogjakarta!

Na weer een lange rit in zo'n frotbusje zijn we aangekomen in Medan. Mac Donalds gehaald en op de hotelkamer opgegeten. En zo zijn jullie weer een klein beetje bij van wat we allemaal hebben gedaan de afgelopen twee weken! Het is misschien een lange blog maar slechts een kleine samenvatting van wat we allemaal hebben meegemaakt. Gisteren zijn we naar Jakarta gevlogen, zitten nu dus op Java! Tot de volgende!