Javaanse schoonheden

En dan doel ik natuurlijk niet op de vrouwelijke schoonheden (dat mag ik niet..) ;-) We zijn weer naar het volgende eiland gehopt: Java! Geland op Jakarta verbleven we in een super luxe 4-sterren hotel. Deze hadden we een aantal maanden geleden in Nederland al geboekt en blijkbaar vonden we dat we dat dan wel even konden gebruiken. Goed ingeschat, al zeggen we het zelf. Spulletjes achter gelaten en de stad ingedoken. Alle vooroordelen over de immense drukte en de criminaliteit zijn daadwerkelijk ook vooroordelen, de drukte valt reuze mee en van criminaliteit was geen spoor te bekennen. Overdag zijn we naar het Nationaal Monument van Onafhankelijkheid geweest met daarbij een klein museum over de geschiedenis van Indonesië, de Nederlandse invloed en de totstandkoming van onafhankelijkheid. 's Avonds wat gegeten en ons bed in gedoken. Die nacht is Maurice helaas ziek geworden, iets waar Linda ook al een aantal dagen mee aan het sukkelen was en wat haast onvermijdelijk is als je naar een land als Indonesië gaat. Er zat niks anders op dan heel de dag plat te liggen. De dag erna ging het al weer iets beter en zijn we verhuisd naar een ander hotel, vlak bij een groot evenement: de Expo. Dit is een groot terrein met allerlei winkeltjes en eettentjes, leuk om even door heen te struinen. Ohja en ook even onze kleren fatsoenlijk gewassen, dit hadden we al sinds vertrek niet meer gedaan.. Oeps!

De dag erna zijn we met de lokale trein afgereisd naar Bogor, wat een hele ervaring op zich is. De trein is overvol en kent ook nog aparte mannen- en vrouwencoupés, hetgeen wij dus niet door hadden in het begin. Wij dachten namelijk dat de roze zonneschermen puur dienden als stijlvolle decoratie. Linda kon lekker blijven zitten, maar Maurice kon vertrekken. Eenmaal aangekomen hebben we het hotelletje opgezocht en nog wat gegeten. De volgende dag zijn we naar de Botanische tuinen geweest, een groot park midden in de drukke stad. Lekkere broodjes gegeten en 's middags de bus gepakt naar de volgende stad: Bandung. Vanuit hier hebben we de trein naar Yogyakarta gepakt, een rit van 8 uur met een prachtig uitzicht. In Yogyakarta zijn we wat langer verbleven. Het is een relaxte stad met veel cultuur. Lekker gestruind door de stad vol winkeltjes met allerlei dingetjes en dangetjes en ook een art gallery bezocht vol met mooie Batik schilderijen. Omdat we op 18 juli elkaar al weer zes jaar kennen hebben we ons getrakteerd op een echt meesterwerk.

De dagen erop waren helaas weer wat minder. Linda, die al een lange tijd aan het kwakkelen was, werd weer erg ziek. Om 6 uur 's morgens maar naar het ziekenhuis gegaan, onderzoeken laten doen en een dosis medicijnen meegekregen (en dat voor minder dan 3 tientjes). In de loop van de dag was Maurice ook de klos. Dit keer een dokter laten komen, hetzelfde verhaal: een bacterie in de darmen. Flinke dosis medicijnen ertegenaan en uitzieken.

Toen we redelijk waren uitgeziekt zijn we op eigen houtje naar de Prambanan gegaan. Indrukwekkende grote tempels. We waren daar aan het eind van de dag dus daardoor was het erg stil en dan zijn ze het mooist! De volgende dag zijn we vroeg opgestaan voor de zonsopgang bij de Borobudur. Nog groter en indrukwekkender dan de Prambanan. Erg gaaf om te zien! Helaas geen echte zonsopgang gezien want het was erg mistig maar wel mooie foto's kunnen maken zonder mensen erop. En dat is ook wat waard.

De dag erop hebben we een nachttrein gepakt naar Malang. Op zich een prima reis als je de vriesstand van de airco niet mee rekent. Om 4 uur 's nachts als twee ijsklontjes uitgestapt en naar het hotel gelopen dat maar 1 km ver lag. Daar lekker geslapen en die dag Malang verkend. Malang is een sfeervol stadje met een park middenin. Daar hebben we ontbeten tussen de locals. We hebben een tour geboekt naar de bromo en ijen vulkaan. En uiteindelijk een kijkje genomen op de bird market waar je je ogen het liefst wil sluiten. Vogeltjes maar ook konijnen, puppies, katten, kameleon achtige beesten en muizen in kleine kooitjes zonder water of eten wachtend om verkocht te worden. Nee dat is niet onze stijl. Dan hebben onze honden het toch een stuk beter.

In de nacht zijn we opgehaald met een busje en naar een berg gereden, daar overgestapt op een jeep en naar de top. We konden de zonsopgang zien en de vulkaan bromo. Foto's gemaakt en door om de vulkaan bromo te beklimmen. Je kon te voet of te paard. Maar aangezien deze paarden bijna door hun hoeven zakten van vermoeidheid zijn we gewoon te voet gegaan. Heel indrukwekkend om het geluid te horen en de rook te zien van wat er van de vulkaan af komt. Na de bromo zijn we gaan reizen naar de ijen vulkaan. Welke uiteindelijk veel indrukwekkender was. In de nacht erop weer om 1 uur weg met de bus en vervolgens te voet verder. We werden begeleid door een gids van 19 die dit iedere dag 1 of 2 keer deed. Respect! 3 km best steil omhoog. Maar dat was een eitje voor ons na alle jungle trekkingen.

Boven aan gekomen konden we weer naar beneden maar dan de krater in. Daar zagen we the blue fire. Heel indrukwekkend want dat is maar op 2 plekken in de wereld te zien. Wat we ook zagen waren de zwaveldragers. Zij gaan 1 of 2 keer op en neer om 80 kilo zwavel te dragen en te verkopen voor nog geen 6 euro. Ze zullen ook niet heel oud worden aangezien het kratermeer en de rook die ervanaf komt giftig is en ze geen geld hebben voor gasmaskers. Bizarre baan en heel veel respect voor hen. Aan de top hebben we kunnen genieten van de mooie zonsopgang en het prachtige zicht over het meer en de vulkaan. We stonden letterlijk tussen de wolken en voelden de regen voorbij gaan. Na deze indrukwekkende nacht/ochtend vertrokken we naar de haven om naar Bali te gaan. Met een lokale bus (waar roken in de bus, mensen ronselen om mee te gaan met deze bus, een deur open laten tijdens het rijden en een sterretje van een meter breed in het raam dood normaal zijn) naar onze bestemming Lovina gebracht. Dat betekent voor de komende weken: biertjes, cocktails, strand, zon en genieten!